بهزاد عزیزی پرتابگر نیزه لرستانی با وجود معلولیت در بینایی معتقد است معلولیت بیش از آنکه محدودیت تلقی شود مسیری است برای اثبات خویش و کاشتن بذر توانایی در سرزمین امید.
به گزارش سفیر افلاک اگرچه از نظر برخی‌ها معلولیت پایان زندگی عادی است اما، گاهی این مهم در نزد افراد معلول آنقدر حقیربوده که بزرگترین موفقیت‌ها را با کوچکترین اراده‌ها رقم زده و شگفتی‌آفرین می‌شوند.
خواستن و تلاش در راستای رسیدن به اهداف متعالی تنها در گرو باور داشتن نیروی درونی و توانمندی خود است و چه بسیار افرادی بوده و هستند که فعل خواستن را با وجود نقیصه اما با اراده‌ای پولادین صرف کرده و به معنای واقعی ما می‌توانیم را به رخ تمام نداشته‌ها زده‌اند.
پر واضح است معلولین افراد توانمندی هستند که اگرچه سدی پیش پایشان قرار گرفته اما این سد، مانعی برای مسدود شدن راهشان نشده و گاهی در برخی فضاها و استعدادها مصمم‌تر از دیگران پله‌های ترقی را طی می‌کنند.
بدون شک آینده از آن کسانی است که زندگی را نباخته و اسارت تن مانع از پروازشان نشده است، معلولیت بیش از آنکه محدودیت تلقی شود مسیری است برای اثبات خویش و کاشتن بذر توانایی در سرزمین امید.
بهزاد عزیزی پرتابگر نیزه لرستانی با وجود معلولیت در بینایی اما توانسته با کسب مدال برای استان و میهن خویش افتخارآفرینی کند و پرچم شایسته ایران را بر فراز آسمان ببرد.
وی معتقد است اگرچه معلولیت مشکلاتی را برایش ایجاد کرده اما نتوانسته بر اراده سخت او چیره شود، مشکلاتی که بعضی زمان‌ها افراد سالم را از پای درآورده و از ادامه زندگی ناامیدشان ساخته است.
با این ورزشکار خوش آتیه لرستانی که طی روزهای آینده در میدان آسیایی جاکارتا به رقابت می‌پردازد گفت‌وگویی ترتیب داده‌ایم که ماحصل آن را در ذیل می‌خوانید.
به معلولیت چگونه نگاه می‌کنید؟
اینکه «معلولیت محدودیت نیست» شاید جمله‌ای کلیشه‌ای باشد اما به واقع سخنی است جامع، فرد معلول اگرچه قادر به انجام برخی کارها به واسطه نقص عضو نیست اما، توانمندی‌های دیگر او بدون شک پوشش‌دهنده و چه بسا مکمل نقیصه جسمی فرد معلول است.
به هر حال مشکلاتی بر سر راه فرد معلول وجود دارد اما شخص گرفتار به این نقص نبایستی اجازه چیره شدن به مشکل را بدهد.
افراد دارای معلولیت جسمی و حرکتی دارای اراده‌ای قوی هستند که می‌توانند بر هر مشکلی پیروز شوند، تنها بایستی خود را با شرایط وفق داده و بر روی اهداف بزرگتر تمرکز شوند.
توصیه شما به افرادی که معلولیت را یک ضعف جسمانی دانسته و در کمای ذهنی به سر می‌برند، چیست؟
توصیه من به تمامی کسانی که دارای مشکل جسمانی هستند این بوده که از زندگی ناامید نشوند و با تمام وجود برای رسیدن به اهداف خود تلاش کنند، داشتن بدنی سالم تضمین کننده رسیدن با آرزوها نبوده و تنها با اراده و پشتکار و البته سعی و تلاش بسیار این مهم دست یافتنی خواهد بود.
پرتابگر نیزه بودن برای فردی که از بینایی کمی برخوردار است مشکل آفرین نیست؟
اگرچه پرتاب نیزه نیاز به تمرکز بالایی دارد اما این باعث نمی‌شود تنها این تمرکز با چشم و قدرت بینایی صورت بگیرد، اگر تمرین‌ها کافی و امکانات فراهم باشد هیچ‌گونه خللی برای انجام ورزش وجود نخواهد داشت.
چگونه شد که این رشته ورزشی را انتخاب نمودید؟
از 15 سالگی وارد رشته دومیدانی شدم، در ابتدا علاقه بسیاری به ماده دو 100 متر داشتم اما پس از انجام تست‌های دومیدانی مربیان به این تشخیص رسیدند که فاکتورهای بدنی من برای پرتاب نیزه مناسب است و لذا به سمت رشته دومیدانی ماده پرتاب نیزه گرایش پیدا کردم.
از لزوم فراهمی امکانات برای رشد استعداد و توانایی‌های فرد معلول سخن گفتید، این امکان برای معلولین ورزشکار در سطح استان و ملی وجود دارد؟
لرستان از نظر مربیان کاربلد همواره در صدر کشور قرار دارد، مربیانی همانند مصطفی بهرامی که مربی من نیز هست تاکنون توانسته‌اند افراد بااستعداد بسیاری را در سطوح جهانی و پارالمپیک به کشور معرفی نمایند.
اغلب کلاس‌های مربی‌گری پرتاب نیزه در سطح کشور چه برای افراد سالم و چه معلول توسط مربیان لرستانی برگزار می‌شود و از این حیث استانی سرآمد هستیم.
با این وجود اما استان از وجود زمین چمن مناسب برای تمرین برخوردار نیست، ضمن اینکه سالن بدنسازی مجهزی در استان برای پرتابگران نیزه وجود ندارد که این موضوع بسیار آزار دهنده است.
در سطح ملی نیز موضوع نداشتن اسپانسر بسیار مشکل آفرین شده است، به‌گونه‌ای‌‌که بسیاری از جوانان مستعد در این رشته به دلیل حمایت نشدن جذب ورزش‌های دیگر می‌شوند.
از آنجا که هیچ حامی مالی برای ورزشکاران ملی پرتاب نیزه وجود ندارد، این افراد تنها با پاداش‌های حاصل از مدال‌آوری امرار معاش می‌کنند و لذا از مسوولان درخواست توجه و رفع مشکل مالی ورزشکاران این رشته را داریم.
ظاهرا چند وقتی است هیات کم‌بینا و نابینایان استان رئیس نداشته و توسط سرپرست موقت اداره می‌شود، این موضوع برای ورزشکارانی همانند شما که در آستانه اعزام به مسابقات جاکارتا هستید مشکل‌ساز نشده است؟
متاسفانه در فاصله خیلی نزدیک مانده به مسابقات آسیایی این موضوع آزار دهنده است، به‌طور قطع تمام تصمیم‌های سرپرست، موقتی است که به‌تبع این مسئله سبب شده آن‌طور که باید کارهای هیات سر و سامان لازم را نداشته باشد.
از مسوولان ذیربط به خصوص مدیرکل ورزش و جوانان استان خواستاریم که هر چه زودتر وضعیت هیات را تعیین تکلیف کرده و به اوضاع این هیات سر و سامان بخشند.
از وضعیت روحیه ملی‌پوشان دومیدانی در آستانه اعزام به جاکارتا برایمان بگویید؟
روحیه بچه‌ها بسیار عالی است، تمامی ملی‌پوشان با انگیزه بالا در این رقابت‌ها حضور خواهند یافت و به امید خدا شاهد کسب مدال و افتخارآفرینی ورزشکاران ایرانی در جاکارتا خواهیم بود.
تمرین‌های خوبی را پشت سر گذاشتیم، ضمن اینکه مربیان با انتقال تجربه‌های ارزشمند، ورزشکاران را بیش از پیش آماده حضور در این مسابقات کرده‌اند.
با این حساب بایستی منتظر مدال طلای شما در این تورنمنت باشیم؟
تمام تلاش خود را می‌کنم که با کسب مدال خوش رنگ طلا برای کشور و استانم افتخارآفرین شوم و بار دیگر پرچم ایران اسلامی را به اهتزار درآورم.
و در پایان آرزوی ورزشی شما چیست؟
کسب مدال طلای مسابقات المپیک که برای رسیدن به این هدف بایستی سخت تلاش و تمرین کنم.
انتهای پیام/
